Nog een paar uur en dan zit 2012 erop. Een bijzonder jaar, met voor mij in ieder geval twee hoogtepunten, die meer met elkaar te maken hebben dan je op het eerste gezicht zou denken.

Op 7 juni 2012 fietste ik drie keer Alpe d’Huez op, tijdens Alpe d’HuZes 2012. Drie keer de top bereikt voor mensen die getroffen worden door kanker. Drie keer een emotionele finish. Drie keer ongelooflijk trots. Drie dingen zijn me het meest bijgebleven van de week die wij met ons team doorbrachten op/rond Alpe d’Huez:

saamhorigheid
Tijdens alle deelnemersbijeenkomsten is het voelbaar, en op Alpe d’Huez nog veel meer: we doen dit sámen, samen strijden we voor één doel, iedereen hoort erbij. Duizenden Nederlanders op een berg, en er valt geen verkeerd woord. Een duwtje in de rug als het zwaar is, uithuilen op een vreemde schouder, niks is gek. Daadwerkelijk samen iets dóen verbindt mensen, opent deuren die eerder gesloten waren en levert oneindig veel meer op dan praten over samenwerken.

trots, voldoening en zelfvertrouwen
In 2009 zat ik voor het eerst op een racefiets. Ik begon met de Amerongseberg, klom verder in Zuid-Limburg en de Ardennen, groeide in de Vogezen en bereikte toppen op Mallorca en Gran Canaria. Maar de Alpen? Zou ik dat wel kunnen? Optimistisch bepaalde ik mijn doel: drie beklimmingen van Alpe d’Huez. Het leverde wisselende reacties op, waarbij mensen openlijk hun twijfels over mijn kunnen uitspraken. De spanning nam toe, de onzekerheid soms ook. Maar het ís gelukt. Het was zwaar, het was afzien, maar het was vooral ongelooflijk gaaf. De voldoening (ik heb mijn gezonde lijf ingezet in de strijd tegen kanker), de trots (wauw, zie mij hier fietsen!) en het zelfvertrouwen (ik kan het wél, ik kan het wél!) neem ik mee de toekomst in.

doen waar je gelukkig van wordt
Volg je hart, doe waar je gelukkig van wordt, verspil geen tijd en energie aan zaken die het niet waard zijn. Uitspraken die bij Alpe d’HuZes meer dan eens gedaan worden. En het is waar. Het leven is te kort om te blijven hangen in een situatie die ‘het niet (meer) is’. En wat maakt gelukkig? Voor mij is dat: het beste uit mezelf halen, doen waar ik goed in ben en wat een glimlach op mijn gezicht én dat van anderen tovert. En op die manier ertoe doen.

Het tweede hoogtepunt was de start van mijn eigen bedrijf. Sinds 1 september 2012 is Marit van der Veer – Onderwijskundig ontwerp & Tekstontwikkeling een feit. De eerste opdrachten zijn er, en ik kijk met veel vertrouwen en enthousiasme naar de toekomst. De ervaringen van 7 juni neem ik daarbij mee. De trots, het zelfvertrouwen, de voldoening. En vooral: doen waar ik gelukkig van word!

In 2013 ga ik regelmatig bloggen. Over onderwijs, over taal, over kinder- en jeugdboeken, over schoolbezoeken. Altijd actueel en altijd met een mening. Nu, op 31 december 2012, volstaat deze persoonlijke terugblik op een bijzonder jaar.

Voor het jaar dat voor ons ligt hoop ik op mooie ontmoetingen, fijne opdrachten, geluk, gezondheid, liefde en inspiratie. En dat alles wens ik jullie ook toe.

Alle goeds voor 2013!